Slapeloosheid

Ik heb de afgelopen paar dagen al niet zo bijzonder goed geslapen en toch braaf op tijd op gestaan, dus ik was vanavond bijzonder moe. Ik ging echter naar bed met allerlei nieuwe ideeën en terwijl ik in bed lag, begon ik die steeds verder uit te denken. In dat proces werd ik steeds enthousiaster en dus was de slaap steeds verder weg. Uiteindelijk had ik ook wel door dat dit geen zin had en ben toen maar even uit bed gegaan om die ideeën maar op papier te zetten. Na een paar minuten kwam ik er al achter dat de ideeën helemaal niet zo goed en revolutionair waren als ik daarvoor bedacht had.
Ik dook het bed weer in en hoopte nu de slaap toch wel snel te vatten. Ik voelde mijn spieren verslappen, mijn aandacht weg zakken en ik wachtte op het moment dat de slaap zich meester van mij zou maken. Steeds voelde ik mij alsof ik elk moment weg kon zijn. Het enige wat mij nog wakker hield waren mijn hersenen die elke ervaring in zich op probeerden te nemen. Het is niet elke dag dat je het moment voordat je in slaap valt zo bewust meemaakt.
Maar het duurde steeds langer en nog steeds was ik niet weg. Ik besloot maar wat dingen te proberen, volledig op te gaan in allerlei beelden, iets anders gaan liggen. Het hielp allemaal niet. Als laatste redmiddel besloot ik maar mezelf erbij neer te leggen. Als ik nou zou kunnen accepteren dat het niet ging lukken om vandaag te slapen, misschien dat ik dan alsnog geluk heb. Maar helaas, juist doordat ik te graag in slaap wil vallen, lukt het niet en ik kan mezelf in dit opzicht niet voor de gek houden. Daar ben ik blijkbaar te slim voor.
Ik duik er toch maar weer in. Ooit moet het toch lukken om in slaap te vallen. Een volle nacht zal het niet meer worden. Hopelijk slaap ik er morgen des te beter om.