Meer ellende graag

Ooit had ik het idee dat als je ouder wordt, je steeds meer van de wereld zult begrijpen. Waar ik dat idee precies op baseerde, weet ik niet, ik denk dat ik een soort naïef geloof in een overzichtelijke wereld had. In ieder geval dacht ik toen ik van de middelbare school afkwam wel aardig te weten hoe de wereld ongeveer in elkaar zitten. Ik dacht dat ik wist wie ik zelf was, wat ik kon en wat ik niet kon. De jaren daarna leerde ik veel dingen doen, die ik niet in mezelf gezocht had. Mijn zelfbeeld veranderde totaal. Ook mijn blik op de wereld veranderde: wat ik eerst voor waar aan nam, bleek alleen onder bepaalde omstandigheden te werken en in andere omstandigheden totale onzin. De geordende wereld die ik kende, bleek eindeloos veel complexer te zijn en ik leerde wennen aan die complexiteit. De onoverzichtelijkheid maakte ik tot mijn bondgenoot. Ik speelde met het gebrek aan houvast en met de vluchtige betekenis van woorden.
Vaak genoeg lijken levensgeschiedenissen andersom te gaan. Mensen weten vaak als puber niet wat ze willen en wie ze eigenlijk zijn. Ze voelen zich verloren en onbegrepen. Daarna komen ze zichzelf een paar keer keihard tegen en leren ze zichzelf te begrijpen. Je moet door het stof gaan om te begrijpen wat je eigen grenzen zijn. Dat is niet fijn, maar het zet je onder druk om een keuze te maken. Daarna weet je waar je voor staat, wie je wilt zijn en ga je daar ook naar te leven. Dat geeft je een gevoel van richting en dat is wel weer handig in het leven.
Ik leg me echter niet snel neer bij een besef van bepaalde tekortkomingen van mezelf. Ik ontwikkel er meerder perspectieven op, bagatelliseer het of zie het als een overkombare tekortkoming. Linksom of rechts om vind ik wel een manier om in die staat van onzekerheid te blijven en de keuze over wie ik écht ten diepste wil zijn uit te stellen. Stiekem houd ik er wel van dat ik mezelf nog steeds niet heb vastgelegd. Dan kan ik dat ongemakkelijke gevoel van richtingloosheid er nog wel bij gebruiken. Ik ben daar inmiddels al wel een beetje aan gewend. Ik weet niet of ik daar wel afscheid van zou willen nemen.
Andere mensen maken de keuze wie ze willen zijn eerder. Op zijn nieuwste album zingt Eels 'I don't need any more misery to teach me what I should be.' Dat punt heb ik nog niet bereikt. Wat dat betreft, kan ik nog wel wat meer ellende gebruiken. Eigenlijk is mijn leven veel te simpel.