woensdag 6 januari 2010

In de supermarkt

Op weg naar huis ga ik vrijwel altijd langs de Albert Heijn om even snel mijn eten bij elkaar te zoeken. Dat is nog niet zo gemakkelijk als het lijkt. Ik loop altijd van hot naar her en al wandelende verzin ik tien keer andere plannen wat ik ga eten. Iedere keer als ik langs het kaasgedeelte om even een blokje mee te pikken, terwijl ik hoop dat ik de vierde keer dat ik bij de groentes sta eindelijk een goede ingeving zal krijgen over wat voor creatiefs ik nu weer kan verzinnen. Want iets maken wat je al een keer gedaan hebt, dat is uit den boze.
Om de tijd in de supermarkt te beperken, kies ik er steeds vaker voor om eerst even langs huis te gaan en snel in een kookboek iets uit te zoeken. Eén van de belangrijkste criteria daarvoor is dat de ingrediënten bij elkaar te vinden moeten zijn in de Albert Heijn. Op andere dingen, zoals hoeveelheid ingrediënten of bereidingstijd, let ik minder. Dat heeft er best vaak toe geleid dat ik flink duur uit was met mijn eten en dat het bovendien tot laat in de avond duurde voordat ik eens een keertje kon gaan eten.
Ook van deze fouten leer ik weer. Met een vluchtige blik check ik tegenwoordig of er geen dingen een dag van tevoren in de koelkast moeten marineren. Zo niet, dan zal het wel lukken, toch?
Als ik dan in de supermarkt sta, blijkt het niet zelden dat toch niet alle ingrediënten te vinden zijn. Thuis blijkt dan wel eens dat ik verkeerd heb ingeschat wat ik nog in huis had of dat bij tweede lezing het recept toch echt wel een paar uur vereist. In zo'n geval verzin ik gewoon iets anders met de dingen die ik in huis hebt.
Ik houd wel van deze manier van boodschappen doen. Het komt speels, creatief en vernieuwend over, allemaal dingen waar ik van houd. En mocht ik iets meer haast hebben, dan ben ik efficiënt genoeg om daar ook rekening mee te houden en het simpel aan te houden.
Tegenover de Albert Heijn staat een Aldi. Ik ben er vandaag binnen geweest. Alles gaat in harde rijen, spotprijzen, kille efficiëntie, eenheidsworst en het ergste: nergens is een sectie waar je even een blokje kaas kunt meepikken. Goedkoper is het wel en aangezien ik als een vrek ben opgevoed, blijf ik daar toch een beetje gevoelig voor.
Helaas zie ik simpelweg niet in hoe ik mijn levensstijl aan te passen op een Aldi zonder de speelsheid te behouden. Ach, laat ik geen dingen meer doen, alleen maar omdat ze goedkoop zijn. Ik ben blij met mijn rondzwervingen door de supermarkt en die mogen ook wel wat kosten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten