Het verhaal van de swing jazz dansavond

Ik geloof niet dat ik ooit verteld heb over de keer dat ik geprobeerd heb een 'swing jazz' dansavond te organiseren. Ik moest er vandaag weer aan denken omdat ik alleen maar muziek uit de jaren 30 heb geluisterd vandaag. Het was immers mooi weer en ik ben op mijn terrasje achter gaan zitten, het raam van mijn kamer open met de muziek aan. De muziek heeft iets ontspannends, iets onbezorgds, iets zomers.
Maar het verhaal van die avond 'swing jazz' omvat eigenlijk het verhaal van de geschiedenis van jazz. Voor mijn geschiedenisscriptie ben ik mij gaan verdiepen in de muziek van de tijd en het kostte me flink wat tijd om de muziek te vinden en te wennen aan de toonsetting. Maar daarna leerde ik herkennen dat de jaren 20 ook een tijd van muzikale revolutie waren, veel radicaalder dan wat rock & roll later in de jaren 50 zou doen. In de jaren 20 werd jazz dansmuziek, verbonden aan de excessief uitbundige tijdsgeest. Daarbij werd jazz gezien als wild, exotisch, experimenteel, uitbundig en ecstatisch. Dat was het dan ook allemaal. Jazz werd muziek om op te dansen. Niet gecoördineerd dansen, zoals de wals en andere klassieke dansen. Dansen op jazz betekende helemaal losgaan en opgaan in de muziek.
Helaas duurde die tijd niet al te lang. De jaren 30 echo-t nog de rauwe jaren 20, maar popmuziek vereist variatie en dus werd de rauwe sound langzaam losgelaten en werd jazz steeds verder van de scherpe kantjes ontdaan. In de jaren 50 kon rock & roll de flauwe jazz van de tijd dan ook verslaan en werd rock snel de dominante popmuziekstroming. Jazz bleef ook niet stil staan, maar was van de dansvloer verdreven.
Het plan van de avond was dan ook jazz weer terug op de dansvloer te krijgen. Een dansavond op jazz, alsof er niets veranderd was. Maar alhoewel er wel mensen op afgekomen waren, toch bleef iedereen aan de bar zitten. Mensen waren geconditioneerd om enkel naar jazz te luisteren, niet om erop te bewegen. En daarnaast is de invloed van rock en andere muzieksoorten zo groot geweest dat mensen de afwijkende ritmes van jazz niet zo maar na konden volgen. Ze bleven zitten en dat was zo hard niet de bedoeling dat ik er na een uurtje of twee besloot maar helemaal de brui aan te geven. Er moest gedanst worden en als niet op jazz, dan maar op iets anders.
Terwijl ik naar boven wegliep om mijn spullen op te bergen, kon ik slechts één conclusie trekken. De tijd van swing jazz is voorbij, voorgoed voorbij.