Winkelen

Ik ben niet zo heel goed in winkelen. Ik vind het best leuk, hoor, al die nieuwe spullen, maar ik heb er gewoon het geduld niet voor om alles te gaan bekijken en te overwegen of ik het wil kopen. Gelukkig is dat ook aan te leren en ik best aardig in winkelen op het moment dat ik er heel bewust de tijd voor neem.
Zo ben ik ook vandaag even de stad ingegaan om wat overhemden, een nieuwe winterjas en wellicht een nieuw pak te kopen. Ik liep in mijn dagelijkse kloffie, dus ik zag er niet echt uit als een persoon die om goede kleding geeft. Dat neemt niet weg dat ik me juist had voorgenomen om tijdens het winkelen juist wel een goede smaak te ontwikkelen. Je moet maar zo denken: je hoeft maar een paar uurtjes goede smaak te hebben om er in ieder geval de komende paar maanden qua kleding weer goed uit te zien.
Nadeel van mijn matige kleding tijdens het winkelen is wel dat je in alle chique winkels direct wordt aangesproken met 'Kan ik u helpen?' Nu is dat ook wel heel erg eigen aan chique winkels. In de Thom Broekman probeerde een wat oudere verkoopster zich zelfs in een moederrol te duwen door mij de hele tijd te vertellen welke jassen en pakken mooi waren. Ik ergerde me direct dood aan haar. Maar in haar bijzijn vond ik wel een heel mooie winterjas met een redelijke prijs. Ik had binnen een minuut besloten dat ik de jas wel wilde kopen. Ik gunde haar echter niet het genoegen dus ik verzon allerlei dingen die mij niet aanstonden aan de jas. Omdat ik niet wilde dat ze mij zonder al te veel moeite een jas aansmeerde, zijn we ook nog langs de pakken gelopen. Haar houding werd niet veel beter: nog steeds was ze nauwelijks geïnteresseerd in wat ik eigenlijk zocht en vertelde ze vooral wat zij mooi vond. Al na 5 minuten vond ik het wel welletjes en besloot ik toch maar de jas te kopen. De verkoopster was in haar nopjes. Het voelde als een nederlaag. (Terwijl ik toch écht zélf had besloten dat het een goede koop was.) Om er een korting bij te verzilveren moest ik mijn naam en adres opgeven. Om toch nog met een beetje een goed gevoel de winkel te verlaten heb ik de naam van ene Peter-Jan de Visser opgegeven, die woont op een naar alle waarschijnlijkheid niet-bestaand adres in Utrecht. Zo had ik ook nog een kleine zege op de vervelende verkoopster geboekt.
De jas heb ik dus wel gewoon gekocht, want ik vond het gewoon een goede deal. Toch jammer dat de verkoopster je er een beetje wrang gevoel aan laat overhouden. Dat kan ook anders. Ik liep bijvoorbeeld de 'Sissy Boy' in en ook al was de kleding helemaal niks, ik ben toch 5 minuten gebleven, enkel en alleen om het feit dat KT Tunstall opstond met 'The Beauty Of Uncertainty'.
En toen ik een half uur later in de Suit Supply in de kleedkamer zat, keek ik even op naar het hangertje en daar zag ik het pak hangen. Ik vond het een prachtig stuk werk en ik werd helemaal blij van de gedachte dat ik het straks mee naar huis mocht nemen. Misschien word ik langzaam beter in winkelen.