dinsdag 28 juni 2011

Willekeurig rondslenteren

Ik was jaren geleden met een groep mensen een week op vakantie in Praag. De balans in de groep was niet zo goed over nagedacht. De jongens gingen achter de meisjes aan, zonder dat de meisjes achter de jongens aan gingen. De mensen die het enthousiasts waren over de vakantie waren gelijk het minst initiatiefrijk. Ik had er geen zin. Ik was wel degene die iedere keer moest bepalen wat we gingen doen. Een enkele keer mocht een andere kerel het bepalen, maar hij was degene die er afgezien van mijzelf het minste zin in had.
Kortom, er gingen wat dingen fout. In mijn herinnering is het vooral een schoolvoorbeeld geworden van hoe het niet moet. Het geheel was te ongecoördineerd, er was nauwelijks over nagedacht en er was geen overeenstemming over wat de vakantie moest zijn. Daarnaast slenterden we wat rond door de stad zonder enig idee waar we naar toe moesten. Even is dat leuk. Maar mijn ervaring is dat je op reis wel genoeg rondslentert. Als je dan toch moet rondslenteren, kan er maar beter een plan achter zitten. Op termijn worden je benen namelijk moe en dan moet elke meter toch echt wel iets toevoegen. Dat deed het op die vakantie maar zelden. Het is pas later dat ik mij realiseerde wat ik miste. Ik miste een reisgids. In een reisgids staat tenminste wat er interessant in de stad is. Je bent best naïef als je denkt dat je dat vanzelf wel zult tegengekomen.
Als toppunt van het gebrek aan coördinatie zijn we op een gegeven moment in een willekeurige metro gestapt en ergens willekeurig uitgestapt, in de hoop dat we iets interessants zouden tegenkomen. We hadden honger en hebben uiteindelijk bij gebrek aan beter maar gegeten in één of ander aftands wegrestaurant. Het eten was niet lekker, er kwamen alleen maar vage veertigers en op een gegeven moment werd de grote tv, die voorheen op de plaatselijke mtv stond, overgeschakeld naar een kanaal dat alleen maar porno liet zien. Iedereen ging door alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ik vroeg me alleen maar af 'wat doe ik hier?' Ik vond dat moment het meest duidelijke bewijs dat je dus een gids nodig hebt om te vertellen waar je moet zijn. Dan worden je dit soort vage situaties bespaard.
Er zijn nu jaren voorbij. Ik kan me eigenlijk van de gehele vakantie niet zo veel herinneren. Het meest levendig herinner ik mij nog het bizarre wegrestaurant. En ik kom terug op mijn mening. Soms maak je juist door willekeurige dingen te doen, iets uitzonderlijks mee. Eigenlijk hadden mijn reisgenoten gelijk. Je hebt helemaal geen reisgids nodig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten