zaterdag 9 juli 2011

Het plezier van werk

Ik zat laatst in de trein. De batterij van mijn iPod was leeg en ik had geen boek of andere afleiding bij mij. Een paar stoelen voor mij zaten twee voor het overige best leuke meisjes te praten over de mislukte relatie van één van beiden. Ze deden dat op een manier die mij niet echt aanstond. Het andere meisje had het erover dat zij zich er maar overheen moest zetten (dat had ik ook nog wel kunnen zeggen) en dat ze maar snel een keer moesten stappen en lekkere kerels gingen spotten. Ik kan er niet helemaal de vinger op leggen, maar vanuit hun manier van praten hadden ze zich neergelegd bij een bepaalde rolverdeling tussen mannen en vrouwen. Mannen die niet over emoties praten en vrouwen van een afstandje versieren op basis van uiterlijk. En vrouwen die dan maar moeten hopen dat ze voor de rest goed bij hen passen. Hun gepraat verried een totaal ander ideaal van liefde dan ik zou aanhangen.
Ik vond het niet echt een fijn verhaal om naar te luisteren. Als ik erover door zou denken, zou ik erover gaan generaliseren en gaan denken dat ik ook geen kans zou hebben. Dat is natuurlijk onzin, het betekent alleen dat ik bij die meisjes niet zo veel kans zou hebben. Maar wie zou dat ook willen?
In ieder geval, ik zocht naar afleiding. Ik vond die in mijn werktelefoon. Ik had een mailtje gekregen met daarin een fiscale vraag, die ging over een vakgebied dat 'transfer pricing' heet. Transfer pricing is een vakgebied waarbij je moet berekenen welke prijs gebruikt zou worden als beide partijen geen gemeenschappelijke eigenaar zouden hebben (en het dus echt uitmaakt wat er betaalt wordt). In zulke berekeningen moet je met alle relevante feiten en omstandigheden rekening houden. Met andere woorden, zonder dat je je er echt in verdiept, kun je er geen pijl op trekken. Maar je kunt er wel ellenlange verhalen over schrijven met allerlei voorbeelden van factoren die van belang zijn en welke invloed die dan op de prijs zouden hebben. Het was de ideale mail om te beantwoorden op dat moment. Ik kon helemaal los gaan en een lang verhaal opschrijven met als uiteindelijke conclusie dat er nog een keertje goed naar gekeken moest worden. Ik was de meisjes al snel vergeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten