Terugblik op 2010

Tijdens mijn studententijd (en nog even daarna) zat er een vreemd soort regelmatigheid in mijn leven. In oneven jaren kabbelde het leven voort en in even jaren gebeurde er echt iets bijzonders, iets met lange termijn impact. Dat konden nieuwe rollen in de studentenwereld zijn, nieuwe inzichten over wat ik wilde met mijn studie of romantische verwikkelingen. Meestal was het alledrie.
De laatste jaren is die regelmaat een beetje verdwenen. Als ik terugkijk op 2010 heb ik niet zoveel bijzonders te melden. Het is wel zo ongeveer gelopen als ik gedacht had. Ik ben er niet ontevreden over, behalve dat het aantal echt uitzonderlijke dingen wat tegenvalt.
Maar toch heb ik het gevoel dat er het afgelopen jaar iets veranderd is, iets belangrijks, maar iets wat ik niet gemakkelijk onder woorden kan brengen. Het bestaat er niet in dat ik nu geaard ben in Utrecht, fulltime ben gaan werken en dat ik mijn vriendenkring gevarieerder dan ooit is geworden. Het heeft er echter wel mee te maken.
Vroeger had ik altijd het gevoel dat ik iets bijzonders had bij te dragen aan de wereld. Dat ik een boodschap had die voor iedereen van belang was. Dat gevoel ben ik al enige tijd kwijt, maar ik heb nog veel van de rusteloosheid in mij. Dat is een enorme drijfveer en daardoor krijg ik soms ook grote dingen tot stand. Maar deze rusteloosheid heeft ook negatieve kanten, namelijk dat je soms miserabel voelt, omdat niet aan de grootse verwachtingen kan worden voldaan. En deze kanten ben ik steeds meer verloren. Dat is een proces van meerdere jaren geweest, maar ik heb het gevoel dat ik hierin toch echt grote slagen heb gemaakt afgelopen jaar.
Zo heb ik dit jaar 'Wie is de mol' weer georganiseerd. Maar op een andere manier dan in 2009. Ik was veel rustiger, ontspannener en ik kon er veel beter mee leven dat niet elk moment even geweldig kon zijn. Dat heeft er mee te maken dat ik een deel van mijn pretenties verloren heb (maar de bijbehorende geestdrift nog niet helemaal, hoor).
Ik heb dit jaar ook veel oude vrienden niet zo vaak kunnen zien als ik graag zou willen. Met sommigen is de vriendschap zelfs behoorlijk verwaterd. In 2009 zou ik dat verschrikkelijk hebben gevonden en had verwoede pogingen ondernomen om dit nieuw leven in te blazen. Nu laat ik het wat meer gebeuren en vertrouw erop dat het wel goed komt. Als ik onderweg een paar vrienden kwijtraak, dan is dat maar zo.
Waar dit door komt, is moeilijk te zeggen. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en heb me beseft dat ook mijn normen van wat een goed leven is niet zo maar voor iedereen opgaan. Er zijn heel veel andere manieren om te leven, andere dingen om te waarderen, die niet minder waard zijn dan mijn dingen. Sommige mensen houden van auto's, grote huizen en voetbal. Andere mensen houden van dingen bouwen, zeilen en computers. Het zijn niet mijn dingen, maar het hoeft er niet voor in de weg te staan dat ik deze mensen zelf en ook hun hobby's waardeer.
Daarnaast ben tot het besef dat je je leven zo ongeveer op elke manier kunt inrichten die je maar wilt. Er zit een soort innerlijke vrijheid aan vast. En van die vrijheid maak ik nog even vrolijk gebruik. Ik ben benieuwd naar volgend jaar.