Het verhaal van een meisje

Er was ooit eens een meisje dat ik heel leuk vond. We gingen een keer samen wat drinken en het was heel gezellig. Alles leek alsof vanzelf te gaan en ik had het gevoel dat alles de goede kant opging. Aan het einde van de avond hadden we bijna gezoend. Het feit dat dat niet doorging, vond ik niet heel erg. Ik vond het meisje in kwestie echt heel leuk en dus ging het mij om de lange termijn.
We hebben kort daarop nog wat naar elkaar ge-sms-t, maar daarna hield het van haar kant abrupt op. Hoe of waarom is me nog steeds onduidelijk. Ik kan het ook niet vragen, want officieel was er namelijk niks tussen ons gebeurd. De keren dat ik haar daarna zag, verliep het contact stroever. Ik had het gevoel dat er iets gebeurd was en dat ze me nu een beetje op afstand wilde houden. (Misschien was ze na de vorige keer tot inkeer gekomen en had ze besloten dat het toch niet zo'n goed idee was.)
In ieder geval ging niet alles vanzelf meer en moest ik er moeite voor gaan doen. Die moeite stak ik er natuurlijk met alle liefde in. Maar in de loop van het proces ging ik mij steeds meer presenteren als de dingen waarvan ik dacht dat zij die in een vriendje zocht. Op een gegeven moment kreeg ik dat ook wel door, maar ik kon er moeilijk mee ophouden, want ik had het gevoel dat mijn gewone 'ik' niet goed genoeg was, alsof ik boven mezelf moest uitstijgen. Toen wist ik eigenlijk direct dat het hem niet ging worden.
We hebben nog wel enig contact gehouden, maar het is daarna een zachte dood gestorven.