Op advies van mijn goede vriend Arend lees ik nu het boek Shogun van James Clavell. Ik ben al over de helft, maar langzaam begin ik feeling voor de Japanse cultuur zoals hij daar wordt geportretteerd te krijgen. Ik probeer de mensen die ik goed ken voor te stellen in zo'n soort samenleving en ik zie in dat er eigenlijk geen enkele reden is waarom dat niet zou werken.
Natuurlijk zal ik niet zomaar bekeren tot de Japanse manier van leven. Er zijn veel dingen waar ik ver van af sta. De hele boeddhistische gedachte van zelfbeheersing staat op gespannen voet met mijn voorkeur voor het ecstatische. Het antwoord op emoties is voor mij niet 'geduld', maar erin mee gaan, ze werkelijk ervaren en dan toch ze op zo'n manier vorm te geven dat ze je manier van zijn tot voordeel doen.
Maar om één concept nog even eruit te lichten, ga ik door over karma. Natuurlijk geniet dat concept al enige bekendheid in het westen, maar ik denk dat het een zeer nuttig concept is. Karma is gewoon dingen accepteren die je niet kan veranderen, ze los laten en vertrouwen hebben in de toekomst. Het is 'pak die rust' en 'gotta have faith'. Het is nuttig, omdat je soms gewoon een 'leap of faith' moet maken en simpelweg erop moet vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen, ook al is er geen rationele reden om dat aan te nemen. Je kunt immers niet de hele tijd in existentiële crisis verkeren.
In 'karma' kun je ook te ver gaan. Want het accepteren van dingen die je niet kunt veranderen, kent zijn grenzen als het gaat om dingen waar je wel degelijk invloed op had. Dat is slechts een afweging: hoe snel moet je op karma vertrouwen en hoe snel moet je jezelf verantwoordelijk houden. Over het algemeen geloof ik sterk in de tweede component, maar het kan nooit meer zijn dan een tijdelijke zege. Uiteindelijk zal iedereen een balans tussen beide elementen moeten vinden. En die keuze maken we elke dag opnieuw.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten