Een avond niks te doen

Ik leef mijn leven meestal met een gevoel van urgentie en het gevoel dat ik elk moment van mijn tijd nuttig zou moeten besteden. Ik kan niet zo goed tegen leemtes in mijn agenda, ik houd van een druk schema. Maar ondanks dit alles komt het wel eens een enkele keer voor dat ik alleen zonder plannen thuis zit. Sommige mensen genieten daarvan, ik niet. Ik wou dat ik gewoon de rust kon pakken (zoals Stefan altijd zei) en van het niets moeten kon genieten.

Aan de andere kant denk ik dat mijn levenslust ook iets is wat mij onderscheidt. Ik zou liever ook op een lege avond onrustig en ietwat gepiekeerd worden dan dat ik mij gedwee zou neerleggen bij alle beperkingen die nou eenmaal bij het bestaan horen. Het feit dat ik niet tegen rustige saaie avonden kan, komt juist voort uit mijn ontomelijke energie om routines en sleur uit te dagen.

Ik ga vanavond maar wat huishoudelijke dingetjes doen, die toch moeten gebeuren. En daarna moet ik toch echt iets enigszins nuttigs gaan doen. Ik merk immers van mijzelf dat als ik tussen twee werkdagen door niet even iets heel anders doe, waardoor mijn hoofd weer even helemaal leeg raakt, ik de volgende dag er niet meer vol voor kan gaan.

Dus wat ik ga doen, is een boek lezen. Hoewel ik literatuur waardeer, heb ik er vaak het geduld niet voor. Zo ben ik nu al een tijd lang vastgelopen in het boek 'Shogun', mij aangeraden door mijn goede vriend Arend. Ik ga toch maar weer even een poging wagen om dit weer op te pikken. Het zorgt er misschien voor dat ik vanavond zelf geen spannende avonturen mee zal maken, maar ik zal proberen op te gaan in de fictieve avonturen van anderen, heel lang geleden in een land hier ver vandaan.