zaterdag 8 januari 2011

Van indie kleding naar nette kleding en weer terug

Vier dagen in de week werk ik in pak en dus heb ik overhemden nodig. Je kunt ook overhemden bij de HEMA kopen, maar dan weet je zeker dat het niets bijzonders wat je koopt. En ik wil wel iets bijzonders. Dan heb ik het gevoel dat ik niet zo'n grijze muis ben. Dat ben ik gelukkig al niet op mijn werk, maar ik zou het zo jammer vinden als je dat op het eerste gezicht wel zou denken. Ik wil een kostuum met indie uitstraling.
Je zou dus verwachten dat als je naar een winkel gaat die adverteert met goede kwaliteit dat die ook een bijzonder assortiment heeft. Dat valt in de praktijk vaak tegen. Het is ongeïnspireerd en veelal hetzelfde. De stof zal best wel van betere kwaliteit zien, maar echt vernieuwend en mooi is het niet te noemen. Toen ik laatst een keer manchetknopen wilde kopen, bleken ze alleen maar de meest standaardvormen te hebben. Het meest creatieve bestond uit een oud één gulden cent muntje. Die was wel grappig, maar die had ik gelijk al een keer bij iemand anders gezien.
Maar het meest vervelende is dat in alle winkels waar je overhemden kunt kopen, het personeel bestaat uit enorme corpsballen. Van die kerels waarvan je kunt zien dat ze jong zijn, dat ze heel arrogant stoer kijken, alsof het echt een hele prestatie is dat ze daar werken. Ze werken echter gewoon in een kledingzaak. (Gelukkig nog wel slechts als bijbaan, zo mag ik hopen.)
In één winkel werd ik door het personeel wantrouwig aangekeken alsof ze in de gaten wilden houden wat ik eigenlijk aan het doen was. Het komt vast niet heel vaak voor dat iemand in redelijk indie kleding even snel wat dure overhemden uitzoekt. (Ik ga me echt niet net kleden, omdat ik nette kleding ga kopen, dat klinkt innerlijk tegenstrijdig.) Ik heb daar maar zo snel mogelijk zo veel geld uitgegeven om te zorgen dat ze er helemaal niets meer van snapte. Misschien niet handig om onbeleefde verkopers in de business te houden, maar ik vind werkkleding kopen nou eenmaal vervelend en ik wil er zo snel mogelijk van af zijn.
De laatste stop had ik meer geluk. Volgens mij was het de eerste werkdag van de corpsbal in kwestie. Hij kwam niet helemaal uit het kassasysteem, mompelde wat binnensmonds en moest door zijn baas laten controleren over hij de spelden voor het tailleren wel goed had gezet. Toen ik afrekende zag ik dat hij wat afgerafelde bandjes om zijn pols had, onder zijn pak. Helaas niet van festivals, maar toch nog een vleugje indie mentaliteit tussen de overhemden en pakken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten