Ik werk nu al bijna twee jaar in de fusie- en overnamepraktijk en deze week was het voor het eerst zo ver dat er een druk project tussenkwam dat ervoor zorgde dat ik mijn weekendplannen moest annuleren. Ik was eigenlijk van plan geweest dit weekend naar Lyon te gaan om een goede vriend van mij op te zoeken.
Een deel van wat ik leuk vind aan mijn werk is dat het hectisch, spannend en veranderlijk is. Ik weet al veel langer dat hier ook bij hoort dat je een enkele keer in onverwacht in weekend zult moeten werken. Ik heb me daar op ingesteld en ik heb het geaccepteerd. Het valt me eerlijk gezegd nog mee dat dit de eerste keer is. Daarnaast zijn de drukste projecten vaak ook de leukste projecten. Dus echt klagen mag ik niet.
Toch lijken mensen mij heel zielig te vinden dat ik in het weekend door moet werken. Zij lijken niet te begrijpen dat werk ook best leuk kan zijn. Werk wordt geassocieerd met ellende en verplichtingen waar niets leuks tegenover staat. Dat onbegrip vertaalt zich bijvoorbeeld in de volgende vorm van gesprekken:
'Wegens projectdrukte heb ik mijn vlucht naar Lyon moeten annuleren.'
'Dat is balen.'
'Ach, gelukkig is het wel een heel leuk en uitdagend project.'
'Toch jammer, weekend zou alleen voor leuke dingen moeten zijn.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten