Ik heb de laatste tijd de Amerikaanse muziekgeschiedenis globaal doorgewerkt. Ik ben al bijna op het einde, ik ben immers aangekomen in het jaar 2007. Maar het genre 'country' maakt wel een merkwaardige ontwikkeling daarin door. Het was altijd wel aanwezig, maar nooit echt in grote getalen. Pas eind jaren 90 komt het echt op en vanaf 2000 tot aan 2006 is het een vaste aanwezigheid op de plaatsen 51 t/m 100. (Door het bizarre systeem achter de billboard hot 100 is het voor country muziek moeilijk in de eerste helft van de lijst te komen, maar makkelijk om in de tweede helft te komen.)
Het lijkt dus alsof country opleeft in die periode, maar het is meer als een gouden tijdperk van country, zoals country muziek nog nooit had gekend. De populariteit van country muziek loopt opmerkelijk gelijk met de culturele en politieke ontwikkelingen in de VS. Eind jaren 90 kreeg de conservatieve beweging kracht en werd de mid west weer geïdealiseerd. De verkiezing van Bush past hier ook in. In reactie op 9/11 werden de 'culture wars' van Amerika volop uitgevochten. Niet alleen Bush, maar ook conservatieve commentators en media voerden hoog toon. Er zijn ook genoeg country songs aanwijsbaar die de simplistische oorlogstaal van Bush onderschrijven (zoals Alan Jackson - Where Were You (When The World Stopped Turning) (2002), Darryl Worley - Have You Forgotten (2003) en Toby Keith - American Soldier (2004)). Maar na 2006 is country muziek verder in de verdrukking gekomen. Deels omdat elke culturele opleving nu eenmaal wegebt, maar ook omdat het culturele conservatisme waarmee het samenhing steeds meer bewees niet te werken. Deels door de oorlog in Irak, maar deels ook door andere ontwikkelingen. Het feit dat het homohuwelijk nu een hot topic in de VS is, toont niet het conservatisme van de VS aan, maar juist dat dat conservatisme veel meer onder vuur komt te liggen. De status quo is immers geen homohuwelijk. De strijd gaat juist over het wel of niet door laten gaan van een progressieve verandering. Zulke aanvallen op het conservatisme zijn steeds meer gemeengoed geworden: tot weluitgewerkte statements in een film als Brokeback Mountain tot pesterijtjes als in Katy Perry - I Kissed A Girl.
Het is grappig om te zien hoe dat soort veranderingen doorwerken in de populariteit van muziek. De rest van de lijst is vooral veel gevuld met vieze hip-hop, geweldadige hip-hop en rnb. Wat de betekenis daarvan is, laat zich moeilijker gissen. Behalve dan dat uit die muziek narcisme, luchtkastelen en ontevredenheid spreekt. Heel anders dan de simpele tevredenheid van country muziek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten