Jaren later

Jaren lang geleden was er eens een meisje dat ik behoorlijk leuk vond. Ik had in die tijd niet echt de moed om echt actie te ondernemen. Zij ondernam ook geen echte actie, dus er gebeurde niets. Ik ben het contact volledig met haar verloren. Heel erg is dat niet of zo. Heel lang heeft deze opwelling niet geduurd en er is totaal niets gebeurd, dus ik kon me er zonder al te veel moeite overheen zetten.
Toch dacht ik van de week toevallig aan haar. Ik was toch wel benieuwd hoe haar leven er tegenwoordig eruit zou zien. Ik achtte de kans groot dat ze ergens op het platteland samenwoonde, misschien zelfs getrouwd met kinderen. Waarschijnlijk had ze één of ander leven wat ik op het eerste gezicht aardig saai zou vinden, maar waar ze zelf heel gelukkig van werd.
Ik besloot eens even te kijken of ik op internet iets over haar kon vinden. Via wat logisch afleiden kon ik weer achter haar volledige naam komen, die ik eigenlijk vergeten was. Zonder al te veel moeite had ik haar gevonden. Het blijkt dat ze niet lang na de laatste keer dat ik haar gesproken heb naar Afrika op vakantie is geweest en helemaal weg ervan was. Die passie heeft ze steeds verder ontwikkeld en op het moment runt ze een zelfopgericht weeshuis ergens in het hart van Afrika. Ze heeft inmiddels besloten daar voorgoed te blijven.
Je kan ook geld doneren. Ik denk dat ik dat zo maar even ga doen. Het is per slot van rekening bijna kerstmis.