Een boekje van Bas Haring

Ik heb afgelopen Sinterklaas een boekje van Bas Haring gekregen. Van wie precies weet ik eigenlijk niet, maar ik denk dat het mijn moeder of mijn zus geweest moet zijn. Ik kende Bas Haring niet echt, ik wist alleen dat hij een soort filosoof is, die enige bekendheid bij het grote publiek geniet, maar door academische filosofen niet echt serieus genomen wordt. Ik heb zelf niks op met dit soort popie jopie levensfilosofie, maar misschien is het wel goed dat het er is. Je kunt het grote publiek namelijk niet direct aan het zwaarste filosofische materiaal zetten, want daar snappen ze niets van. Op een soortgelijke manier snap ik niets van allerlei kunst- en muziekstromingen. Je moet je dan eerst in een toegankelijkere variant verdiepen, voordat je aan het zware werk kunt verdiepen. Als je dan eenmaal bij het zwaardere werk bent aangekomen, kan het best zijn dat je in afschuw terugkijkt op de afgezwakte varianten vol concessies die je eerst hebt doorgeploeterd, maar dat is dan eenmaal zo.
Desalniettemin ben ik het boekje toch gaan lezen, omdat ik mij daar min of meer toch een beetje toe verplicht voel en omdat ik niet zoveel beters te doen had. Het ging over 'succes hebben'. De auteur uitte zijn twijfels over of 'succes' op zichzelf beschouwd wel zo wenselijk is. Het is voor hem niet het hoogste goed en op zichzelf beschouwd staat hij redelijk neutraal ten opzichte van succes. Het is prima als hij succes krijgt, maar als hij het niet krijgt, is het verder ook wel prima. Hij lijkt eigenlijk alleen wat waarde te hechten aan wat vage esthetische noties over wat mooier is, dat hijzelf gelukkig is en andere individuele mensen gelukkig zijn. Uit veel meer bestaat zijn filosofie eigenlijk niet.
Heel hoogdravend is het allemaal niet, maar ik heb me op zich best vermaakt, voornamelijk om de aardige anecdothes. Aan zijn betoog heb ik me her en der wel gestoord, omdat hij soms lijkt te zeggen dat het niet belangrijk is om voor waardevolle dingen op te komen. Daarnaast spreekt hij in het geheel niet over waarom mensen überhaupt naar dingen streven en welke rol succes voor het zelfbeeld heeft. Ook het totaal gebrek aan bewondering voor prestaties stoort me. Maar gelukkig argumenteert Bas Haring helemaal niet zo veel, dus vielen dat soort ergernissen wel mee.
Ik had het boekje bijna helemaal uit, toen ik helaas weer een betogend stukje terecht kwam. Ik realiseerde me plotseling dat ik het boekje te danken had aan een familielid van mij. Misschien had die er wel heel goed over nagedacht om dit boekje aan mij te geven. Misschien wilde die wel zeggen 'Leendert, luister eens goed naar Bas Haring. Je moet wat minder naar succes streven en gelukkig leren zijn met de onsuccesvolle dingen des levens'. Ik kon me opeens levendig voorstellen dat mijn familie deze moralistische boodschap aan mij wilde overbrengen. Ik las de laatste pagina's nog wel af, maar meer omdat ik het goed vind om dingen af te ronden (eigenlijk ook een vorm van succes). Daarna heb ik het boekje maar in afschuw opzij gegooid. Als Bas Haring het niet erg vindt, beslis ik wel lekker zelf wat ik met mijn leven ga doen. En als daar succes bij hoort, dan doe ik dat lekker ook gewoon.