Gisteren ben ik weer de stad in gegaan en een goede vriendin van mij had besloten dat ik maar een vrouw moest gaan versieren. Ik stond op zich niet onwelwillend tegenover die gedachte, maar ik ben niet echt een goede vrouwenversierder. Gesprekken die je aanknoopt met nieuwe mensen in de kroeg blijven altijd oppervlakkig, aftastend en gekunsteld. Ik ben prima in staat om er een gezellig gesprek van te maken, maar de conventies van het romantische interesse in elkaar opwekken zijn niet zo aan mij besteed. Kortom, ik ben gewoon niet zo goed in vrouwen versieren. Waarom weet ik eigenlijk niet zo goed.
Een vriend uit ons gezelschap vertelt een aantal keer een of ander lulverhaal om het gesprek te openen. Heel mooi en volledig verzonnen. Ondanks dat ik niets op tegen verzonnen verhalen heb, zou ik me daar toch wat onprettig bij voelen. Maar goed het werkte wel en via via kom ik met wat mensen in contact. Zo spreek ik met een geneeskundige die een carrièreswitch overwoog, een interieurarchitect (maar dan niet voor bedrijven) en een ietwat verlegen huisarts in spe. De laatste vraagt mij waar ik het met de vorige over heb gehad (zij kennen elkaar). Ik antwoord: "interieur". Dat was immers ook zo.
"Hoezo komen jullie nou weer over interieur in gesprek?"
"Nou, ik vroeg wat ze in het dagelijks leven deed en toen ging het daarover."
"Oh, dus het is een soort standaard openingszin?"
Ik weet het al. Ik ben gewoon te eerlijk voor dit spelletje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten