It takes 2 to salsa

Ik heb lange tijd overwogen om salsadanslessen te gaan volgen. Het probleem was altijd dat ik als vrijgezel geen natuurlijke salsadanspartner heb. Daarnaast wonen veel van mijn vriendinnen niet in dezelfde stad, dus ben ik op mezelf aangewezen. Laatst sprak ik iemand dat dit allemaal geen probleem was. Je kon prima je alleen opgeven voor een salsadanscursus. Mensen wisselen toch constant door tijdens het dansen.
Dus zo gezegd, zo gedaan. Sindsdien dans ik elke zondagavond anderhalf uur salsa. Nou ja, salsa, iets wat er op lijkt, want ik kan het nog niet zo goed. Al bij de tweede les kreeg ik officieel het etiket 'probleemgeval', die van de leraren bijzondere aandacht nodig heeft. Ik ben wel enthousiast, maar ik pik het ritme gewoon niet zo goed op.
Een vriend van mij die ook salsa danste, vertelde mij dat je salsa dansen goed moet onderhouden. Eigenlijk moet je tussendoor ook naar een salsatent gaan en daar een avond dansen. Misschien geldt dit vereiste niet heel strikt, maar als je geen natuurtalent bent, is tussendoor oefenen een must.
Gelukkig was er vorige week na de salsadansles dezelfde avond nog een salsaband in de stad. Ik ben er maar heengegaan. Ik zag veel mensen veel beter dansen dan ik kon. Maar ja, van oefenen is niet zo veel terecht gekomen. Ik was er alleen en ook al is het in de salsawereld best geaccepteerd om zomaar op een meisje af te lopen en haar ten dans te vragen, dit doe je als waardeloze salsadanser toch niet, omdat je weet dat je direct daarna een modderfiguur gaat slaan.
Met andere woorden: als je goed bent, heb je geen danspartner nodig om met salsa dansen te beginnen. Ben je geen natuurtalent, dan blijft salsa toch een dans waar je met zijn tweeën aan moet beginnen.
Nog 5 lessen en dan zit de beginnerscursus erop. Ik ga wel braaf elke week en ik houd mijn enthousiasme vast, maar ik vermoed dat het daarna definitief voorbij is tussen mij en de salsa.

Vrouwen versieren

Gisteren ben ik weer de stad in gegaan en een goede vriendin van mij had besloten dat ik maar een vrouw moest gaan versieren. Ik stond op zich niet onwelwillend tegenover die gedachte, maar ik ben niet echt een goede vrouwenversierder. Gesprekken die je aanknoopt met nieuwe mensen in de kroeg blijven altijd oppervlakkig, aftastend en gekunsteld. Ik ben prima in staat om er een gezellig gesprek van te maken, maar de conventies van het romantische interesse in elkaar opwekken zijn niet zo aan mij besteed. Kortom, ik ben gewoon niet zo goed in vrouwen versieren. Waarom weet ik eigenlijk niet zo goed.
Een vriend uit ons gezelschap vertelt een aantal keer een of ander lulverhaal om het gesprek te openen. Heel mooi en volledig verzonnen. Ondanks dat ik niets op tegen verzonnen verhalen heb, zou ik me daar toch wat onprettig bij voelen. Maar goed het werkte wel en via via kom ik met wat mensen in contact. Zo spreek ik met een geneeskundige die een carrièreswitch overwoog, een interieurarchitect (maar dan niet voor bedrijven) en een ietwat verlegen huisarts in spe. De laatste vraagt mij waar ik het met de vorige over heb gehad (zij kennen elkaar). Ik antwoord: "interieur". Dat was immers ook zo.
"Hoezo komen jullie nou weer over interieur in gesprek?"
"Nou, ik vroeg wat ze in het dagelijks leven deed en toen ging het daarover."
"Oh, dus het is een soort standaard openingszin?"
Ik weet het al. Ik ben gewoon te eerlijk voor dit spelletje.