Cholesterol

Mijn moeder vertelde mij laatst dat zij haar cholesterol had laten onderzoeken. Het was te hoog. Nu moet ze allerlei dingen anders doen. Bepaalde dingen niet meer eten, bepaalde dingen juist weer wel, eten anders bereiden.
Ik moest onwillekeurig denken aan een verhaal van Olivier B. Bommel. Er komen plotseling allemaal vreemde mannetjes naar Rommeldam, die van alle inwoners het kukel meten met een soort stethoscoop. Meestal is de uitslag 'min', stellen de mannetjes dan teleurgesteld vast. Dan gaan ze weer weg. Uiteindelijk blijkt dat heel Rommeldam vernietigd zal worden, tenzij er iemand een pluskukel heeft. Burgemeester Dikkerdak roept iedereen op zijn kukel te laten meten, zodat Rommeldam gered zal worden.
Het wordt nooit duidelijk wat een kukel is, maar iedereen accepteert direct het bestaan van het kukel. En het krijgt daardoor realiteitswaarde. Het is wel een mooie metafoor voor terminologie de medische wetenschap. Steeds worden concepten geïntroduceerd, die groots naar de massa worden gecommuniceerd, maar waarvan slechts een paar specialisten de werking begrijpen. Voor de meeste mensen blijft het een black box, als gevolg waarvan zij de werking niet begrijpen, maar die wel tot gevolg heeft dat er allemaal dingen anders moeten.

Een danskroeg

Ik was laatst een avond stappen in een echte danskroeg. Je weet wel, zo'n kroeg die tot laat open is, allerhande muziek draait en die zich vooral richt op studenten en andere mensen in die leeftijdscategorie. Laten we de kroeg voor het gemak 'de Beurs' noemen.
Ik kom niet zo vaak in dat soort tenten, maar terwijl ik daar stond, had ik het eigenlijk prima naar mijn zin. Het was zo'n tent waar de dj's constant muziek onderbreken door dingen in de microfoon te schreeuwen. Dingen zoals 'de volgende is speciaal voor Cindy, want Cindy is vandaag jarig'. Maar ook dingen als: 'Nu wil ik dat iedereen uit zijn dak gaat, ga helemaal los en als je op de bar wil dansen, dat mag gewoon.' Wij maakten van de gelegenheid gebruik om op de tafel te klimmen. Binnen twee tellen hadden wij een uitsmijter bij ons die ons vroeg wat we eigenlijk aan het doen waren.
Het is een soort patroon. Er werd bijvoorbeeld ook 'Hot In Here' gedraaid. Toen iemand daadwerkelijk zijn shirt uitdeed, werd hij tot de orde geroepen. Je moet wat de dj's en de muziek zeggen vooral letterlijk nemen. Het is allemaal 'bij wijze van spreken'. Bij wijze van spreken mag je op de bar dansen, bij wijze van spreken mag je je kleren uitdoen. Letterlijk mag dat natuurlijk niet.
Daarnaast kan het ook andersom. Toen Nirvana - Smells Like Teen Spirit werd gedraaid, zongen mensen vol enthousiasme 'Here we are now, entertain us'. De cynische dubbele laag ontging het publiek totaal. Hier wordt de tekst juist wel enkel en alleen letterlijk geïnterpreteerd.
De Beurs is het soort kroeg waarin nummers zelden langer dan 2 minuten duren. Eén keer couplet en referein is meestal wel genoeg. Ook wordt er niet te lang binnen een genre gebleven. Dit zorgt ervoor dat de muziek nogal snel wisselt. Van house naar Nederlandstalig, van rock naar hip-hop. Het is een soort catch-all strategie. Zo zorgen de dj's ervoor dat alle verschillende groepen mensen in elk kwartier wel iets horen wat ze bevalt. Ook wel iets wat ze niet bevalt, maar dan heb je nog een half biertje in je hand, dus je zult niet terstond weggaan. Als het biertje op is, is er grote kans dat er weer een nummer tussendoor gekomen dat je weer wat enthousiaster heeft gemaakt. Dus blijf je nog even.
De Beurs is er dan ook niet op gericht om mensen heel enthousiast te maken. Ze richten zich er enkel op om zoveel mogelijk mensen net enthousiast genoeg te maken dat ze niet vertrekken en nog meer bier drinken. Ik vind dat jammer. Ik houd er meer van als een kroeg een keuze maakt en die verder uitdiept. Niet iedereen wordt daar misschien gelukkig van, maar de mensen die blijven zijn dan wel gelijk bijzonder blij.
Jammer genoeg geldt dit patroon niet alleen voor de muziek. Het publiek heeft dezelfde strategie schaamteloos gekopieerd. Iedereen kleedt zich nietszeggend en als onderdeel van de massa. De strategie lijkt vooral gebaseerd op de (negatieve) wil geen aanstoot te willen geven. Hij is bijvoorbeeld niet op gegrond om de wil positieve wil om punten te scoren. Maar in een danskroeg zijn de regels nou eenmaal anders. Ik stel mij zo voor dat er genoeg kerels rondlopen daar die een of ander meisje willen scoren. Dat doe je blijkbaar niet door een goede match te hebben, maar enkel door het juiste moment af te wachten. Als dat moment komt, kun je maar beter zo min mogelijk potentiële dealbreakers hebben. Dus kleed je je zoals ieder ander.
Dat is toch een beetje jammer. Het is in ieder geval niet helemaal mijn stijl. Maar goed, ieder zijn ding. En op zijn tijd is het best grappig om tussen zulke gezelschappen aan mensen te lopen.

Smartphones

Een half jaar geleden liep mijn telefoonabonnement af. Mijn oude telefoon - een Sony Ericsson - was na 3,5 jaar trouwe dienst toch echt op het eind van zijn Latijn en dus moest ik maar gelijk een nieuwe telefoon bij mijn abonnement aanschaffen. Omdat ik het voor het geld echt niet meer hoefde te laten, ben ik maar overgestapt op een smartphone. Gezien op mijn goede ervaringen met Sony Ericsson ben ik maar naar die smartphone overgestapt.
Nou, dat heb ik geweten. Sowieso hebben smartphones de terechte reputatie dat hun batterij zeer snel opgaat. Daarnaast is een touchscreen gewoon ronduit kut. Of in ieder geval het touchscreen van Sony Ericsson. Je tikt vaak de verkeerde letter aan en - nog irritanter - hij blijft vaak hangen. Dan toets je bijvoorbeeld een 'a' en dan denkt hij dat je die toets ingedrukt houdt. Vervolgens laat hij je kiezen tussen een 'á', een 'à', een 'ä' en nog een aantal rare 'a's. Dat doet hij overigens niet alleen bij de klinkers, maar ook bij alle mogelijke medeklinkers. Inclusief ringel-s-en en Poolse l-en (want die gebruik ik inderdaad best vaak). Omdat de gewone 'a', 's' of 'l' (of andere letter) er niet tussen staat, kies je maar iets willekeurigs en vervolgens druk je op 'backspace'. Die toets blijft ook weer hangen, vervolgens is je gehele sms verwijderd en mag je opnieuw beginnen met typen.
Al een tijdje geleden heb ik besloten dat ik zo snel mogelijk van mijn telefoon af moest. Ik zit natuurlijk wel 2 jaar vast aan het abonnement van T-mobile (zo gemeen zijn ze dan wel weer), dus ik zal met grote extra kosten iets simlocksvrij moeten kopen. Maar toen ik vandaag het bovenstaande probleem voor de derde keer op een dag had (zonder één sms succesvol te verzenden), besloot ik er maar wat meer vaart achter te zetten. Ik zocht op internet (niet op mijn telefoon, want dat schiet niet op) hoeveel simlockvrije telefoons kostten en wat smartphones waren die wél goed werken (itt mijn Sony Ericsson).
Ik was echter laat thuis en had nog niet gegeten. Voor de verandering besloot ik maar eens eten te laten bezorgen. Ik kwam in een keuzemenu, waarin ik eerst mijn postcode moest intoetsen. Nou is het andere grote nadeel van mijn telefoon dat hij echt godsgruwelijk traag is. Dus ik wil het toetsenbord openen (zodat ik mijn postcode in kan toetsen) en hij gaat beginnen met laden. Dat laden duurt meer dan 5 seconden, dus gaat het beeldscherm weer in de slaapstand. Vervolgens moet ik mijn telefoon hier vanaf halen. Tegen die tijd begint het spelletje weer van vooraf aan. Na ongeveer 2 minuten niets intoetsen, kwam ik automatisch bij de centrale. Deze bleek in Amsterdam te zitten en geen bestellingen in Utrecht te kunnen regelen. Ik had geen andere keuze dan op te hangen en opnieuw te proberen.
Ik heb mijn telefoon opengehaald, sim-kaart eruitgehaald en hem in mijn 4 jaar oude telefoon met trouwe staat van dienst gestopt. Binnen 1 minuut had ik een bestelling geplaatst. Wat is het toch heerlijk als apparatuur gewoon wél doet, wat je ervan verwacht. Of ik een nieuwe simlockvrije smartphone ga aanschaffen, weet ik nog niet, maar in de tussentijd doe ik het nog gewoon even met mijn oeroude telefoon.