Een volks Rotterdams café

Een collega vertelde mij laatst dat hij in een volks Rotterdams café was geweest. Je weet wel, waar het vol zit met oude mannetjes die alleen maar drinken, roken en over de politiek lopen te zaniken. Hij was daar met wat vrienden en ze gingen er gewoon gezellig bij zitten en werden zo in het gesprek meegenomen.
Uiteraard waren het types die Den Haag maar niks vonden en bijna blind achter Geert Wilders aanliepen. Zij hadden constant over de 'invasie'. Met de 'invasie' wordt de invasie van moslims bedoeld. Er zat ook één allochtoon in het café, een vaag figuur die een beetje de weg kwijt was. Over hem zeiden ze: 'Ali is de enige goede allochtoon, de enige. Maar als de uitzettingen beginnen, dan moeten ze allemaal weg, ook Ali.'
Verderop in het gesprek zei een van de volkse Rotterdammers: 'Heb je de politiek in Den Haag een beetje gevolgd? Ik vertel je, er is er maar eentje die simpele antwoorden geeft. Maar eentje. Dat is Geert.'
'Ja, dat kan wel,' antwoordde het jonge jochie. 'Maar soms krijg je gewoon een vraag over iets een complex, dus dan moet je gewoon een complex antwoord geven.'
Hierom moest de oude Rotterdammer lachen. Ok, op dat punt gaf hij de indringers in het café toch maar gelijk.

Familiereünie

Er zijn van die gelegenheden waar indirecte familieleden elkaar na jaren pas weer zien. Meestal zijn oude vetes en spanningen wat meer weggeeëbt, maar meestal verschijnen na een tijdje oude patronen weer. Je krijgt dan dit soort patronen.
Zij: 'Je moet wat van dat lamsgehakt proberen, dat is echt heel goed.'
Hij: 'Ik houd niet van gehakt. Ze stoppen er allemaal spul in en ik vertrouw het niet.'
Zij: 'Maar het is lamsgehakt, he? Dat maakt het wel anders.'
Hij: 'Nee, ik hoef dat niet.'
Zij: 'Jij bent nog net zo koppig als vroeger.'
Hij: 'En jij bent nog net zo direct en dominant als vroeger.'